Suprise!

2 november 2014 - Wolphaartsdijk, Nederland

Wat velen van jullie al wel weten omdat ik jullie op Facebook heb dat ik alweer terug ben.
Maar nu kan ik mijn trouwe volgster Rineke natuurlijk niet in de waan laten dat ik nog in Singapore ben.

Ik ben weer terug in NL vrijdag 31 oktober om 9.20 uur geland op schiphol.

Ik heb dit samen met Steve en Jakkie goed gepland. Hun gaan op vakantie naar Amerika en landen op 31 oktober rond 9.10 en ik land zo een 10 minuten later.

Daarom was de laatste week ook zo druk omdat mijn familie ook wisten wanneer ik zou vertrekken en mij toch nog voor de laatste keer wilde zien.

Woensdag en donderdag heb ik daarom toch niet super veel meer gedaan. Manicure, pedicure en een massage genomen. Alles op het gemakje geen haast.

Op donderdag vloog ik om 22.00 uur ’s avonds naar Jakarta om vanaf Jakarta weer terug te vliegen naar Amsterdam.

Super moe in Jakarta aangekomen was ik bijna door de douane gelopen maar daar werd ik gestopt omdat ik een visa nodig heb om het land binnen te komen.
Maar ik wilde helemaal niet het vliegveld verlaten ik wil alleen maar naar mijn volgende vliegtuig. Blijkbaar moest ik maar een verdieping hoger en moest ik mijn paspoort en boardingpass laten zien bij een meneertje en mocht ik met de escalator naar boven.

Bij het boarden moest ik ook nog eens 150.000 roepia betalen. Luchthavenbelasting. Ik had geen roepia’s bij natuurlijk maar ik kon nog wel met Australische dollar betalen. Ik moest 20 dollar betalen zo een 13 euro.
Best raar eigenlijk maar ja ik wilde toch mee op het vliegtuig dan maar betalen.

Na een lange vlucht van 14 uur ben ik dan toch eindelijk op Schiphol aangekomen. Waar ik met Steve en Jakkie bij de Starbucks had afgesproken. Dat weet ik tenminste nog te vinden.
Nog even een bakje koffie gedronken en mijn moeder een appje gestuurd dat ik veilig in Kuala Lumpur (Maleisië) ben aangekomen. Mama wist natuurlijk van niks maar daar had ik tegen verteld dat ik naar Kuala Lumpur ging in plaats van naar NL.

Daarna zijn we met de bus naar Hotel Van der Valck gegaan waar Steve en Jakkie hun auto stond. Daarna terug gereden naar Zeeland.

Eerst nog even gestopt bij Steve en Jakkie. Mijn appjes nog even gecheckt en ja hoor mama is thuis. Ze was blij dat ik haar een appje had gestuurd dat ik veilig was aangekomen en ze was aan het poetsen in huis.

Ok tijd om mijn moeder te verrassen. Omdat ik 31 oktober was Halloween had ik maar een masker gekocht om haar te laten schrikken het plan was ook nog om het te filmen.
Dat is helaas niet gelukt maar laten schrikken wel. Eenmaal toen ik het masker af had begreep mama nog niet dat ik er stond.
Het eerste wat ze zei was “wat doe jij hier” het tweede was “hoe ben je hier gekomen”.
Ze begreep er helemaal niks meer van.
Toen ik het eenmaal had uitgelegd liet ze mijn niet meer los en stroomde de tranen over onze wangen.
Na uiteindelijk een lekkere douche gehad ben ik naar mijn zus gegaan.
Marsha die vanaf de trap kwam lopen die schrok ook wel even dat ik zomaar in haar woonkamer stond.

Cassano mijn neefje die snapte er niks van en wist natuurlijk niet wie ik was. Maakt ook niks uit ik ben ook een jaar weg geweest.

Toen we in de auto zaten om te vertrekken zagen we Maurice aankomen die begreep er ook niks van en die zei dat het leek of hij wel droomde.

Als laatste mijn vader dan maar verrassen want die zou pas om half 8 thuis komen. Ik heb mijzelf achter de deur verstopt. Nadat mijn ouders elkaar gedag hadden gezegd dacht ik mij ook maar zien. Haha best grappig om de reacties te zien!

En moet ik eerlijk zeggen dat ik vrijdag en zaterdag 2 heerlijke dagen heb gehad met 20 graden. Ok het is niet echt dat ik mijn slippers ga lopen. Maar het is niet koud. En heb ik gister heerlijk genoten bij het veerse meer om even een boemerang te gooien en een rosé biertje waar ik al lang naar heb uitgekeken.

Zoals ik het in Australië ook zou doen. Relaxen met een biertje erbij. Deze moet ik er zolang mogelijk proberen in te houden.

Foto’s

1 Reactie

  1. Rineke:
    2 november 2014
    Hoi Manous, welkom terug in Nederland. Wat een verrassing inderdaad, ik werd er zelf bijna emotioneel van. Een echte Manous actie :-).
    Maar wel een leuke. We kunnen ook altijd mailen of wie weet, lopen we elkaar een keer tegen t lijf.
    Wel lief dat je nog een berichtje plaatste dat je weer in de buurt zit.
    Succes verder en ongetwijfeld "spreken" we elkaar een keer via welk medium dan ook